Mobing u Crnoj Gori procedure neotvaranjem službenog e-maila i slično, neuredno izvršavanje radnih obaveza i oglušavanja tužiteljice na zahtjev Savjeta da položi i dostavi sertifikat o položenom ispitu za javne nabavke, ali svi navedeni razlozi ne mogu opravdati postupke direktora tužene, jer je isti, ukoliko je smatrao da je to potrebno, mogao da pokrene odgovarajući postupak protiv tužiteljice zbog svih povreda radnih dužnosti za koje je smatrao da postoje, u kojem postupku je jedino mogla biti utvrđena odgovornost tužiteljice za povrede radnih dužnosti i izreći joj se neka od zakonom propisanih mjera. Odlučujući o visini naknade, sud je cijenio i nalaz i mišljenje vještaka medicinske struke neuropsihijatara dr S.M. iz decembra 2017. godine i našao da je isti jasan, cjelovit dat u skladu sa pravilima nauke, pa ga je u cjelosti prihvatio. U nalazu i mišljenju vještak je pojasnio da su dominantni klinički simptomi akutne stresogene reakcije sa poremećajem prilagođavanja, odnosno posttraumatskog stresogenog poremećaja prilagođavanja, odnosno stresogenog poremećaja sa simptomima stanja anksioznosti, depresivno polarisanog raspoloženja, gubitka samopouzdanja, poremećaja sna, smetnje koncentracije, kao i doživljavanja egzistencialnog straha zbog gubitka radnog mjesta, osjećaj emocionalne iscrpljenosti, smanjene mogućnosti vladanja emocijama, što je imalo negativni uticaj na komunikacije u porodici i okolini. Imajući u vidu navedeno vještak je mišljenja da je zbog postraumatskog stresnog poremećaja i poremećaja prilagođavanja, tužiteljica trpjela duševne bolove jakog intenziteta u ukupnom vremenskom periodu od 10 dana (period opisanih akutnih stresogenih reakcija) duševne bolove srednjeg intenziteta u periodu od mjesec dana, a povremeno duševne bolove blagog intenziteta u periodu od godine dana, što se odnosi na period od 2013. do 2015. godine. Takođe je naveo da, s obzirom da se radi o simptomima neurotske reaktivne depresije bez psihotičnih epizoda, ovaj vid duševnog poremećaja nije ostavio trajne posljedice na psihički život tužiteljice, ali je narušio njenu duševnu ravnotežu. Subjektivno doživljavanje tužiteljice, kako dalje vještak pojašnjava, je moralno zlostavljanje i ponižavanje, narušavanje njenog ugleda, časti i prava njene ličnosti. Viši sud u Podgorici, kao drugostepeni, odlučujući po žalbama parničnih stranaka, odbacio je iste i u oktobru 2021. godine i potvrdio prvostepenu presudu, uz preinačavanje rješenja o troškovima parničnog postupka na način što je obavezana tužena da tužiteljici na ime troškova parničnog postupka plati iznos od 642,83 eura.108 108 Presuda Višeg suda u Podgorici Gž.br. 2718/18-14 od 15.01.2019. u vijeću sastavljenom od predsjednice vijeća, sudije Mirjane Popović i sudija Sonje Drašković i Ranka Vukića, članova vijeća. 74