ο ο Η πτωχευτική ικανότητα και η πτώχευση μη εμπόρων 2023 | 1 & 2 | 31 25 προβληματική δύναται να επιλυθεί από τις ήδη υφιστάμενες . Σαφώς η επιστημονική εκεί συζήτηση άπτε- ται ενός ευρύτερου ευκρινώς ζητήματος, της συνολικής δυνατότητας, δηλαδή, νομικά ενδιαφέρουσας αλ- ληλεπίδρασης με το οικονομικό και συναλλακτικό περιβάλλον του θεωρούμενου προσώπου. Κατά λογική, όμως, και δογματική ακριβολογία, το ζήτημα οφείλει κατά την ακολουθία του προκύπτοντος εκ του Α μείζονος ελάσσονος να γίνεται αντιληπτό και αναφορικά με την πτωχευτική ικανότητα. Πιο απλά, οι Ρ προκύπτουσες εκ των νομοθετικών εκεί επιλογών οφείλουν να αξιοποιηθούν και για την κατανόηση του Θ παρακολουθηματικού πλέον χαρακτήρα της πτωχευτικής έναντι της δικαιοκτητικής ικανότητας. Ρ Α Δεδομένης λοιπόν της τελικής παραδοχής της αδυναμίας κάθετης διαίρεσης της δικαιοκτητικής ικανότητας αφενός στην τελευταία αφετέρου στη μερικότερη έννοια της δικαιοκτησίας26, της δυνατότητας δηλαδή να προβαίνει κάποιος εγνωσμένα εκ του δικαίου σε ορισμένες μόνο δικαιοπραξίες, γίνεται κατανοητό ότι δεν ανακύπτει αποχρών λόγος να θεωρήσει κανείς πως αναφορικά με την παθητική έκφανσή της, την απόκτηση δηλαδή υποχρεώσεων, θα πρέπει να γίνει δεκτή αντίστοιχη κατάτμηση μεταξύ ικανότητας πε- ριέλευσης σε ατομική ή συλλογική εκτελεστική διαδικασία. Δεν μπορεί , άλλως, να γίνει δεκτή η εξής παρα- δοχή: αφενός μεν η απόδοση σε κάποιον της παθητικής ικανότητας να αποκτά υποχρεώσεις, η παθητική δηλαδή νομιμοποίησή του να εκτελείται στο πρόσωπό του ατομικώς το καθαυτό αντικείμενο της υποχρέ- ωσης, να γίνεται στο σύνολό της δεκτή σε κάθε περίπτωση, εντούτοις όμως να προκύπτει αφηρημένα δια- μετρική – και εξ επόψεως ταυτότητας – διαφοροποίηση ως προς τη δυνατότητα περιέλευσης του αυτού εγνωσμένου προσώπου σε μια ειδικότερη και, μάλιστα, ταχύτερη διαδικασία σκοπούσα στο αυτό ακριβώς αποτέλεσμα. Η αυτή, μάλιστα, ως προκύπτει, παραδοχή γίνεται αισθητή ορώμενη και βάσει αναλογικής ερμηνευτικής προσέγγισης. Όπως, δηλαδή, δεν είναι δυνατό να δεχτεί η έννομη τάξη κάποια τρίτη οντότητα δρώσα στον συναλλακτικό βίο χρώμενη τον ίδιο με τις ήδη υπάρχουσες τρόπο, όταν το σύνολο των πραγματικών περι- πτώσεων δύναται ικανοποιητικώς να υπαχθεί στις τελευταίες, ούτως ακριβώς δε δύναται κανονιστικά να επιτραπεί συρρίκνωση των νομικών δυνατοτήτων ρύθμισης της παθητικής όψης του ανωτέρω δικαιακού και ρυθμιστέου βίου. V. Summa Summarum Παρά, δηλαδή, τις ενδεχόμενες χρησιμοθηρικές και συστηματικά ωφελιμιστικές ενστάσεις27 που κανείς δύ- ναται να προβάλει έναντι των ανωτέρω δογματικών παρατηρήσεων, ήτοι της πραγματιστικής δυσκολίας υπαγωγής φυσικών κυρίως προσώπων, που δεν έχουν εμπορική ιδιότητα, στο καθεστώς της συλλογικής εκτελεστικής διαδικασίας και της κατά μείζονα λόγο περιγραφής της τελευταίας αποβλέπουσας σε «κρού- σματα» εμπορικού χαρακτήρα, δεν δύναται τελικώς να υποστηριχθεί —ειδικά σήμερα— ικανοποιητικά και με δογματικά ερείσματα η επιχειρηματολογία η αναγνωρίζουσα διαφορές φύσης και ταυτότητας μεταξύ πτωχευτικής και πλήρους δικαιοκτητικής ικανότητας. Δεν δύναται, δηλαδή, να παραγνωρίζεται η, πάντως ενδεικτική ως υποχρεωτική (βλ. ρητή διαφοροποίηση των ανωτέρω δύο εννοιών στην περίπτωση του άρ. 251 παρ. 3 ν. 4072/2012, ένεκα της τότε ανάγκης απόδοσης αμφοτέρων των ικανοτήτων), δογματική από- δοση εννοιών από τον νομοθέτη, όταν αυτή αφίσταται από τις αποβλεπόμενες έννομες συνέπειες. Χαρα- κτηριστική είναι δε η εξής απόδοση της ανωτέρω σκέψης, ανεξαρτήτως διαφοράς δογματικού πεδίου: « Αλλά η κατάταξις αυτή δεν είναι υποχρεωτική διά τον ερμηνευτήν του δικαίου, διότι ούτος δεν δεσμεύεται από τας δογματικάς παραστάσεις του νομοθέτου αλλ’ από τας εννόμους συνεπείεας, τας οποίας ο νομοθέ- 28 της προέβλεψε και ηθέλησε να επέλθουν» . 25 Κολοτούρου Παναγιώτη, ό.π υποσήμ. 4, σελ. 23-24, αναφορικά, όμως, με την προβληματική του αδιαιρέτου της πτωχευ- τικής ικανότητας, η οποία αναλογεί ευκρινώς με το εδώ ενδιαφέρον ζήτημα, Καραγκουνίδης Απόστολος, Δίκαιο Εμπορικών Εταιριών, 1ος τόμος, εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα–Θεσσαλονίκη, 2020, σελ. 101 επ. με τις εκεί παραπομπές, αντίθ. Τσολακίδης Ζαφείριος, «Η αναγνώριση «ικανότητας δικαίου» σε στερούμενες νομικής προσωπικότητας ενώσεις στον ν. 4072/2012, ΧρΙΔ, 2013, σσ. 12-23, σελ. 12 επ. 26 Ακριβώς ό.π., σελ. 12 επ. αναφορικά με την ταυτότητα της έννοιας. 27 Βλ. ενότητα 3η in fine. 28 Κολοτούρος Παναγιώτης, ό.π. υποσημ. 25, σελ. 126. Υπαγωγή